TINOS on the run

Καθισμένος εδώ, μέσα στο κέντρο της παραγωγικότητας, σκέφτομαι.  Σκέφτομαι τις πεταμένες μέρες μου.  Εκείνες δηλαδή που καταναλώνω στο νησί.  Που κάθομαι και δεν δουλεύω δηλαδή.  Που παίρνω μια δυο μέρες άδεια και πετάγομαι τάχα για να δω αν  το σπίτι είναι καλά.  Και μειώνω το εργατικό δυναμικό της χώρας κατά ένα άτομο τις μέρες εκείνες.  Αντί να παράγω παίρνω τα βουνά.  Αδιαφορώ ξαφνικά για το ποιος κρατάει το τιμόνι αυτής της χώρας, και κάθομαι και αναρωτιέμαι ποιος άραγε να κράταγε το τιμόνι αυτό εδώ  ...όταν φόρτωνε ξεφόρτωνε μετέφερε ξεμπάζωνε άλλαζε το νησί.  Άχρηστες σκέψεις. Δεν ωφελούν σε τίποτε.  Το νησί δεν με έχει ανάγκη, αυτό είναι το χειρότερο.  Ή μάλλον, το χειρότερο είναι πως το έχω πλέον καταλάβει ότι το νησί μπορεί να κάνει και χωρίς εμένα. Τι να κάνει το νησί άλλον έναν υπάλληλο γραφείου;  Εδώ χρειάζονται χέρια και κότσια, μαζί πάνε αυτά ανέκαθεν, για να μπορείς να μπαίνεις εσύ και να βλέπεις αυτά... ...αρ

«Μετανάστες & Πρόσφυγες» έπεσε θέμα για έκθεση;  Πολύ εύκολο!  Τόχω! Απορώ γιατί βάλανε κάτι τόσο εύκολο. Αφού κάθε μέρα πήζουμε στις ειδήσεις για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.  Απλό : έρχονται επειδή τους βομβαρδίζουν, εμείς απορούμε γιατί φεύγουν και δεν κάθονται να πολεμήσουν. Μετά βγαίνουμε φωτογραφία μαζί τους όταν τους βάζουμε μια ελεημοσύνη στο χέρι.  Οι Τούρκοι τους στέλνουν ανάλογα με το τι τρέχει εκείνη την στιγμή στις μεταξύ μας σχέσεις. Μέχρις εδώ καλά;  Καλά.  Τ α όπλα τα πουλάνε εκείνοι που πάνε να τους σώσουν . Βάλτο κι’ αυτό να δείξεις ότι ξέρεις και από κρυπτο-πολιτική.  Όταν έρθουν εδώ τους βάζουμε σε μέρη που μένουν μέχρι να φύγουν, να πάνε σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, που άμα θέλει να μας στριμώξει δεν τους δέχεται ή τους στέλνει πίσω.  Αρκετές χώρες βάλανε συρματοπλέγματα με τσιμπίδια.  Όμορφα μέχρις εδώ. Λίγα λόγια και σταράτα. Υποχρέωση της Ευρώπης είναι να τους δεχτεί στην αγκαλιά της . Μελοδραματικό, το κρ

Έχετε πάει ποτέ για φαγητό και να μην σας νοιάζει η ποιότητα του φαγητού, αρκεί να είναι πολύ ;  Να καθίσετε δηλαδή στην ταβέρνα και να πείτε του σερβιτόρου: « Δεν με νοιάζει τι θα φέρεις, αρκεί να είναι πολύ! » Τόχετε κάνει ποτέ; Μάλλον όχι. Γιατί;  Μα γιατί είναι απολύτως ανόητο, βλακώδες, ηλίθιο το να θες να φας απλώς πολύ και ας είναι και χάλια το φαγητό.  Κοντολογίς, γιατί θα κάνεις κακό στον εαυτό σου κυρίως λόγω της κακής ποιότητας του φαγητού! Πάμε από την άλλη τώρα: έχετε ακούσει ταβερνιάρη να σας λέει, «Το φαγητό μου είναι χάλια και η κουζίνα μου μέσ’ τη βρωμιά και την δυσωδία, αλλά, αν δεν καθήσεις να φας σε μένα θα κλείσει το μαγαζί και θα μείνουν άνεργοι τόσοι άνθρωποι! »   Μάλλον ούτε αυτό τόχετε ακούσει ποτέ. Αυτά με το φαγητό. Συμφωνούμε.  Με τα κανάλια όμως; Ναι, τα τηλεοπτικά κανάλια λέω.  Που ξαφνικά μας έπιασε η φαγούρα και πέσαμε σε περισυλλογή για το πόσα πρέπει να υπάρχουν.. . Δεν είδα καμμιά ευαισθησία παρόμοια με του φαγητού όταν για τόσα

Αγαπητέ μου εμπρηστή, όποιος κι΄αν είσαι και σε όποια κατηγορία κι’ αν ανήκεις, δηλαδή αν είσαι κάποιος ψυχασθενής ή άλλος ένας περιστασιακός , χρηματιζόμενος εμπρηστής (« χρηματιζόμενος », για την περίπτωση που σε δυσκολεύει η λέξη, είναι αυτός που παίρνει χρήματα για να κάνει αυτά που κάνει).  Είναι, βέβαια, πιθανόν και να μην υπάρχεις καν, να είσαι ένα πλάσμα της φαντασίας μου , κι' εγώ να μιλάω σε ένα φάντασμα.  Ή σε έναν επίδοξο, μελλοντικό εμπρηστή. Πώς πάει; Υποθέτω καλά, για φέτος. Πέντε, έξι ήταν οι φωτιές;  Συν τις απόπειρες που απέτυχαν, καλά πήγε, υπήρξε μια κινητικότητα , βρε αδερφέ!  Και μπήκαν και οι βάσεις για τα χρόνια που έρχονται.  Έχεις δει πλέον και γνωρίζεις το δυναμικό , τους χρόνους αντίδρασης , τις δυνατότητες για την μετέπειτα διερεύνηση του συμβάντος , ξέρεις τέλος πάντων πού βαδίζεις και τι μπορεί να πετύχεις απέναντι στον εχθρό σου που λέγεται Τήνος . Εσένα σκέφτηκα τη μέρα που ερχόμουν στην Τήνο. Ξέρεις, ακριβώς μετά το Στενό,   ..