ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΑΛΑΖΙΟΥ ΚΑΙ ΛΕΥΚΟΙ

 Είμαστε γαλάζιοι και λευκοί,

κρεμάμενοι 

σε λευκή και γαλάζια κόγχη

 αρχαίου ιστού.

Κι' άτονοι παραμένουμε, 

αξεδίπλωτοι

όταν οι άλλοι περιμένουν από μας ν' ανεμίσουμε,

να κυματίσουμε στην άκρη του σκοινιού,

που μας κρατάει στον αιώνιο ιστό.

......μα, Αέρας πουθενά...

.............................................

Χέρια μαθητικά δεν έρχονται

να μας τραντάξουν, 

να ξυπνήσουμε

και μεις και όλοι.

Σαν κουρελόπανο του άτιμου εαυτού μας

κρεμόμαστε,

πτώματα πριν καν πεθάνουμε,

σα ζωντανοί στον θάνατό μας.

Άλλες σημαίες περνούν βηματιστά 

εμπρός από γραββάτες και κουστούμια,

εμπρός από δοσίλογους κι' Εφιάλτες.

Άλλες σημαίες, με μάτια κλειστά, 

ντροπιασμένες,

φτηνές φτιαγμένες,

φοβισμένες.

Κι΄εδώ, Αέρας καθόλου...

Χέρια μαθητικά

σταυρώνονται στο στήθος,

ενώ ποθούμε 
να μας ανεμίσουν

να ξυπνήσουν και μας και όλους,

που είμαστε γαλάζιοι και λευκοί...